Znaki na skierniewickim niebie

„Nie ma przypadków; są tylko znaki”

                         ksiądz Bronisław Bozowski

 

Po zakończeniu liczenia głosów w wyborach samorządowych a.d. 2014, nocą z niedzieli na poniedziałek, krótko po tym jak poszczególne komitety zsumowały wreszcie nieoficjalne cyferki otrzymane z wszystkich obwodów, a ich członkowie opublikowali je na facebook'u i nawet zdążyli skomentować; w Skierniewicach zapłonęły ognie piekielne, a nad nimi zwisła czarna chmura toksycznego pyłu i dymu, kształtem przypominająca popiersie samego prezydenta Leszka Trębskiego. Momentami... i tylko niektórym oczywiście.

Unosiła się ona znad hal dawnego Rawentu. Tym razem nic już nie było w stanie uratować tych pechowych pamiątek minionej świetności przemysłowej miasta. Mimo sprawnej akcji gaśniczej skierniewickich strażaków magazyny doszczętnie spłonęły, wraz ze zmagazynowanymi w nich tysiącami metrów sześciennych materii organicznej nadającej się do recyclingu, niesprawiedliwie nazywanej śmieciami.

Dla wielu mieszkańców znak to był symboliczny – właśnie zakończyła się era „Wielkiego Magazyniera” - wieszczyli z piorunującą mieszanką egzaltowanej radości i głębokiego smutku – nadeszła nareszcie epoka samorządności realnej, samoświadomej, odważnej i odpowiedzialnej!

Ech życie...

Magazyny Rawentu i bez tego pożaru miały znaczenie symboliczne dla większości Skierniewiczan czekających na Godota. Symbolizowały mękę wieloletniej tęsknoty za strategicznym inwestorem, który przybędzie by wskrzesić czasy przemysłowej świetności i zapewnić miastu socjalistyczny dobrobyt.